Święta Jadwigo!
Królowo trzech połączonych narodów:
polskiego, ruskiego i litewskiego,
świątobliwa i bogobojna Pani,
która słyniesz różnemi cudami,
któraś była opiekunką i orędowniczką wszystkich sierót, ubogich i nieszczęśliwych,
któraś tak kochała kraj Twój,
żeś dla szczęścia tego kraju
i dla rozszerzenia wiary prawdziwego i jedynego Boga
wszystko poświęciła;
do Ciebie udaję się z prośbami mymi,
racz je wysłuchać i wstawić się za niemi
do Jezusa Chrystusa jedynego Syna Boga Ojca.
– Przede wszystkiem upraszam Cię Święta Jadwigo!
byś Ojczyźnie mojej kochanej dała szczęście,
jakiego pod Twoim używała panowaniem.
Dla siebie zaś proszę o dodanie mi siły
i mocy bym zawsze wypełniał przykazania Boże.
Bo cóż mi pomoże choćbym i świat cały pozyskał,
jeślibym w zbawieniu duszy mojej choć najmniejszy uszczerbek miał ponieść.
Raczej niech wszystko stracę
a niech się za przyczyną Twoją Święta Jadwigo Królowa polska
z Najświętszym i Najłaskawszym Jezusem Chrystusem
zobaczę w widzeniu owym błogosławionym na wieki. Amen.
Lwów 1867