Dziś Święto Zwiastowania Pańskiego przeniesione na poniedziałek po oktawie Wielkanocy, ponieważ 25 marca w tym roku wypadła Niedziela Palmowa. W to święto odczytujemy Ewangelię Zwiastowania Pańskiego i obchodzimy Dzień Świętości Życia.
Myśląc o tym, co wydarzyło się w Nazarecie, o poczęciu Jezusa, myślimy o życiu jako o Bożym darze. Każdego roku do Nazaretu udają się tysiące pielgrzymów. Katolicy wskazują na grotę Zwiastowania, natomiast prawosławni wskazują na studnię, jako miejsce spotkania Maryi z Aniołem. I dom i studnia wskazują na życie. Na życie wskazuje sama nazwa Nazaret. Necer oznacza pęd kwiatowy. Oznacza początek, który trzeba chronić.
W Nazaret szereg zgromadzeń zakonnych zbudowało swe domy, aby być blisko tego miejsca gdzie Słowo stało się Ciałem. Franciszkanie prowadzą parafię, Salezjanie – sierociniec, Bonifratrzy – szpital św. Rodziny, Bracia szkolni – szkołę. A liczne siostry wielu zgromadzeń prowadzą tu: szpitale, przychodnie, szkoły, przedszkola, pracownie i domy starców.
Badania archeologiczne prowadzone wokół Groty Zwiastowania potwierdziły, że miejsce to znajduje się na krańcu starożytnego osiedla. Tu wzniesiono najpierw w V wieku kościół bizantyjski, następnie kościół na tym miejscu wznieśli krzyżowcy, kolejny zbudowano w baroku. Badania archeologiczne doprowadziły do tego, że w basenie chrzcielnym znaleziono kamienie pokryte znakami i inskrypcjami, które należały do stylu synagog z III wieku. Niektóre z nich miały krzyże i napis „Zdrowaś Maryjo”. Nad tym miejscem 50 lat temu zbudowano nowoczesną bazylikę niejako osłaniającą miejsce Zwiastowania. Miejsce spotkania Maryi z Aniołem. Maryja weszła w dialog z Aniołem. I dla Anioła i dla Maryi sprawa miała podstawowe znaczenie. Anioł przedstawił Boży plan zbawienia, a przecież Maryja miała wyjść za Józefa.
W jednym i drugim przypadku chodzi o sprawy najważniejsze. Maryja wie, że życie pochodzi od Boga, że uczestniczy w stwórczym działaniu Boga. Dlatego zgadza się, a dla nas pozostaje niedoścignionym wzorem rozumienia tego czym jest życie. Rozumienia tego, że każde życie jest Bożym darem. Że jest święte, dlatego Dzień Świętości Życia obchodzony jest w święto Zwiastowania Pańskiego.
Życie ludzkie jest faktem podstawowym, dlatego musi być otoczone opieką. W każdy wtorek w Katedrze na Wawelu odprawiana jest msza święta w intencji małżeństw modlących się o dziecko. Jedni modlą się o dziecko, którego pragną. Inni, z różnych powodów, zastanawiają się jak by go nie mieć.
Patronką tej modlitwy jest święta Jadwiga Królowa. Można powiedzieć, że całe życie czekała na dziecko. Elżbieta Bonifacja żyła tylko 3 tygodnie, prawdopodobnie była wcześniakiem. Niedługo potem pochowano razem Jadwigę i Bonifację. Mimo, że nie zostawiła następcy tronu, wielu podkreśla jej macierzyństwo. Nie ujawniło się ono w porządku rodu panującego, ale ujawniło się w stosunku do narodu, do każdego człowieka. Tysiące współczesnych uważało Jadwigę za matkę. Nie w porządku narodzenia, ale w porządku troski o życie, o życie każdego człowieka, a przez to o życie narodu. Przygotowując się do 100-lecia niepodległości Polski módlmy się za wstawiennictwem św. Jadwigi Królowej o najwyższy szacunek dla życia w naszej Ojczyźnie.