14 grudnia w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach mogliśmy uczestniczyć w adwentowym wieczorze skupienia, który stał się dla nas czasem niezwykłych rekolekcji.
Spotkanie rozpoczęło się w kaplicy Świętych Obcowania, zwanej ,,węgierską”, w Bazylice Dolnej Sanktuarium. Koronka do Miłosierdzia Bożego, prowadzona przez Siostry jadwiżanki poprzedziła konferencję ks. Janusza Kościelniaka pt.,, Ku Temu, który łzy powróci…”
Ksiądz Kościelniak posługuje jako jeden z duszpasterzy Grupy Wsparcia dla Rodzin Dzieci Utraconych. Konferencja przybliżyła nam charakter tej wspólnoty, abyśmy mieli głębsze rozeznanie kim są ci, których możemy otaczać modlitwą. Potrzeba stworzenia takiej grupy zrodziła się… w konfesjonale. Wstrząsające świadectwa bliskich po śmierci dziecka, uświadomiły kapłanom rozmiar problemu; pokazały, jak wiele jest osób, w pewnym sensie – porzuconych, pozostawionych samym sobie. Do wspólnoty zaproszony jest …,,każdy doświadczający bólu z powodu zmarłego dziecka, utraconego z przyczyn naturalnych, w wyniku choroby lub na skutek działania ludzkiego; każdy zadający sobie pytanie o sens dotykającego go doświadczenia; każdy, kto odczuwa żal i smutek, tęsknotę, czy nawet złość ma swoje miejsce w tym zgromadzeniu. Chcemy wspierać się wzajemnie, być ze sobą, okazywać wzajemne zrozumienie.”
Jak wynikało z przejmującej wypowiedzi ks. Kościelniaka, uwrażliwienie na stronę duchową jest priorytetem w działaniach grupy; wbrew pozorom, znacznie łatwiej jest zaspakajać potrzeby natury materialnej. Kapłan przedstawił ujęte w perspektywie psychologicznej etapy przeżywania żałoby, by pomóc nam zrozumieć, jak delikatnym i trudnym zadaniem jest towarzyszenie osieroconym rodzinom. Czasem, w obliczu nieszczęścia, milczenie staje się jedyną możliwą do przyjęcia postawą.
W każdym przypadku, tak różnych przecież odsłon tragedii – od samobójstwa, nieuleczalnej choroby, po poronienie – rodzic obarcza się winą; regułą jest postrzeganie cierpienia dziecka, jako kary za grzechy rodziców. „A przecież Jezus nie jest okrutnym sędzią skazującym dzieci na śmierć” – jak pisze ks. Kościelniak w rozważaniach drogi krzyżowej w modlitewniku przeznaczonym dla tych rodzin – ,,Tylko w Jezusie możemy szukać sensu tego paradoksu: miłości Boga i śmierci dziecka”.
Realną pomocą świadczoną w ramach wspólnoty, oprócz wsparcia duchowego i psychologicznego, jest poradnictwo prawne. Na mocy obowiązującego prawa ciału dziecka, bez względu na czas trwania ciąży, należny jest szacunek przysługujący każdemu zmarłemu. Często rodzice zmarłego w wyniku poronienia, lub urodzonego martwego nie wiedzą, że mają prawo m.in. do wydania ciała i jego pochowania . A istnieją konkretne rozwiązania – np. w miejscowości Morawica jest cmentarz dla nienarodzonych, gdzie dokonuje się bezpłatnych pochówków, według rytu uzgodnionego z rodziną.
Taka wiedza byłaby przydatna pogrążonym w bólu, nierzadko bezradnym wobec dramatycznych wyzwań. Ale nie wszyscy mają szansę do niej dotrzeć. Zauważalny jest opór przed podejmowaniem tego ciężkiego tematu, a nawet przed prostym informowaniem w parafiach o tak pożytecznych inicjatywach, jak np. Ogólnopolska Pielgrzymka Rodzin Dzieci Utraconych do Sanktuarium w Łagiewnikach. Wytłumaczyć to można jedynie lękiem podszytym grozą, jaki temat ten wywołuje. Jeśli ten rodzaj nieszczęścia budzi lęk, to dotkniętych nim – wyobcowuje; takie naznaczenie społeczne staje się wtedy jeszcze jedną z udręk . Tym mocniej trzeba nam starać się, by tę blokadę przełamywać i jak najskuteczniej nagłaśniać, że jest takie miejsce, jest taka wspólnota… Dalszą część adwentowego wieczoru wypełniła Msza święta w intencji doświadczonych utratą dziecka rodziców i rodzin, z ich licznym udziałem, odprawiona w Bazylice Głównej Sanktuarium. Homilię wygłosił kapelan Sodalicji jadwiżańskiej – ks.prof. Jacek Urban. Podkreślił potrzebę indywidualnego spotkania z Jezusem, czemu sprzyja czas Adwentu ; zachęcił do odkrywania – kim Jezus jest dla mnie, a więc co stanowi istotę mojego osobistego credo, mojej własnej wiary. W konkluzji wskazał na drogę św. Jadwigi Królowej; wiara Jej, ukierunkowana ,,chrystologicznie i chrystocentrycznie”, pozwalała trwać w niezachwianej bliskości z Bogiem. Po Eucharystii, w Obecności Najświętszego Sakramentu nastąpiło zawierzenie Bożemu Miłosierdziu zmarłych dzieci, a między nimi także Elżbiety Bonifacji. Można powiedzieć, że to właśnie osoba córki naszej Patronki i Władysława Jagiełły, chrześniaczki papieża przeznaczonej na przyszłego władcę Polski, a zmarłej w trzecim tygodniu życia – symbolicznie przyprowadziła Sodalicję jadwiżańską na wieczór czuwania do Sanktuarium łagiewnickiego.
Do Grupy Wsparcia dla Rodzin Dzieci Utraconych wystosowane zostało zaproszenie do uczestnictwa we Mszy św. w intencji rodziców po stracie dziecka, również tego nienarodzonego, 13 lipca w Katedrze Wawelskiej, w rocznicę śmierci Elżbiety Bonifacji, a także do wspólnej Adoracji Najśw. Sakramentu. Aktem wieńczącym wieczór czuwania w Łagiewnikach było indywidualne błogosławieństwo udzielone przez duszpasterza wspólnoty ks. Kościelniaka.
Grupa Wsparcia dla Rodzin Dzieci Utraconych spotyka się w Łagiewnikach w każdy drugi piątek miesiąca, Msza św. o godzinie 18.
Magda
